Księga Mądrości (Mdr) 12, 13. 16-19 Psalm (Ps): 86 List do Rzymian (Rz) 8, 26-27 Ewangelia św. Mateusza (Mt) 13, 24-43
_________________________________________
Św. Faustyna zapytała kiedyś Jezusa, dlaczego nie karze za występki oraz zbrodnie, i taką usłyszała odpowiedź: “Na ukaranie mam całą wieczność, a teraz przedłużam im czas miłosierdzia, ale biada im, jeżeli nie poznają czasu nawiedzenia Mego” (Dzienniczek, 1160). Podobne przesłanie zawiera w sobie przypowieść o chwaście i jej wyjaśnienie. Bóg kieruje nami wyrozumiale i daje nadzieję, że gdy zgrzeszymy obdarzy nas nawróceniem (Mdr 12, 18-19). Ale, po czasie miłosierdzia nadejdzie dzień sprawiedliwości (Mt 13, 40; Dzienniczek 848).
Tylko Jezus Chrystus może wyjaśnić nam rzeczy “zakryte od założenia świata” (Mt 13, 35). On jest Mądrością Bożą (1 List do Koryntian (1 Kor) 1, 24), dzięki której Bóg “ugruntował ziemię” (Księga Przysłów (Prz) 3, 19) i Słowem Bożym przez które wszystko się stało (Ewangelia św. Jana (J) 1, 3). A jakie rzeczy były zakryte od początku świata? Ewangelia (1 Kor 2, 7), misterium Chrystusa (1 List św. Piotra 1, 20), a nawet nasze wybranie, “byśmy byli święci i nienaganni przed” obliczem Boga (List do Efezjan 1, 4).
W przypowieściach Jezus „kładzie obok siebie” rzeczy ziemskie, aby objawić nam tajemnice rzeczy niebieskich. Przypowieści Jezusa mogą być długie (Mt 25, 14-30) bądź krótkie (Ewangelia św. Łukasza 15, 8-9). Ale w dzisiejszej Ewangelii przypowieści przechodzą od dłuższej - o chwastach (Mt 13, 24-30), poprzez krótką - o ziarnie gorczycy (Mt 13, 31-32), do najkrótszej - o zaczynie (Mt 13, 33). Im bardziej poznajemy Bożą tajemnicę, tym mniej słów potrzeba na jej objaśnienie.
Jezus jest jednorodzonym Synem Bożym (J 1, 18), diabeł jest tylko zbuntowanym stworzeniem. Jezus jest właścicielem świata; diabeł sam nic nie posiada, aby ustanowić swoje królestwo zła. Jezus zasiał dobre ziarno (Mt 13, 24. 37), ale wróg chce zepsuć Chrystusowe dzieło zasiewając chwasty (Mt 13, 25. 38-39). Zło jest niczym pasożyt, który żywi się dobrem (św. Augustyn). Dlaczego Syn Człowieczy natychmiast nie karze zła? Gdyż troszczy się o pszenicę (Mt 13, 29). W każdym z nas „kąkol grzechu” jest zmieszany “z dobrą pszenicą Ewangelii” (Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK), 827). Bóg, który troszczy się o wszystkich (Mdr 12, 13), daje czas grzeszników na nawrócenie, a nawróconym grzesznikom na osiągnięcie świętości (zob. KKK, 827).
Czy to w La Salette, w Lourdes, czy w Fatimie, Najświętsza Maryja Panna przekazała swoje objawienia małym dzieciom, a św. Faustyna nie posiadała wysokiego wykształcenia (zob. 1 Kor 1, 25-29). Małość ziarnka gorczycy rozrastającego się do 4 metrowego drzewa jest symbolem nikłych początków Bożego Królestwa, które jednak ostatecznie obejmie swym zasięgiem cały świat. Zbawiciel świata nie narodził się w pałacu, ale w stajni, nie dojrzewał w stolicach świata, ale w Nazarecie, a Jego śmierć na krzyżu zdawała się przekreślać całe Jego dzieło. A jednak posiane w glebę świata ziarno Jego życia stało się ogromnym drzewem Kościoła, w którego gałęziach “gnieżdżą się” narody ziemi.
Kobieta, która miesza zaczyn w trzech miarach mąki przypomina nam Sarę, która czyniąc podobnie (Księga Rodzaju 18, 6) ugościła samego Boga. Przygotowując ciasto na chleb kieruje ona nasze myśli ku Mądrości zapraszającej na ‘ucztę eucharystyczną’: “Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które zmieszałam” (Prz 9, 5). Wreszcie zaczyn włożony w ciasto kieruje nasze myśli ku Duchowi Świętemu, którego Bóg “tchnął” w nas, a który powoli przemienia nas w uczniów Jezusa i prowadzi ku świętości (Rz 8, 27).
Jezus w przypowieściach głosi tajemnice Bożego Królestwa. A my w jakim sposób głosimy tajemnicę Chrystusa?
