Domingo Fábregas

Urodził się w Orís (Barcelona) dnia 10 lipca 1817 roku. Był średniego wzrostu. Odznaczała go prostota i skromność. Był raczej melancholijny, pracowity. Jego głos jasny i przenikliwy przyciągał wielu ludzi na jego kazania.

Podobnie jak O. Xifré musiał udać się do Rzymu i zamieszkał w tym samym klasztorze św. Bazylego. Tam spotkał po raz pierwszy znanego już wtedy O. Klareta, choć słyszał zapewne o nim wcześniej w seminarium. W Rzymie przyjął święcenia kapłańskie. Wrócił do Hiszpanii i pracował na parafii do momentu, gdy poprzez pana Casadevall skontaktował się z O. Klaretem.

W dniu 16 lipca 1849 roku wraz z Klaretem był w grupie Współzałożycieli. Wyznaczono mu funkcję radcy generalnego Zgromadzenia. Był również odpowiedzialny za założenie domu w Segowi w 1861 roku. Niestrudzenie głosił kazania w okolicy miasta Segowi. To on był także założycielem domu w mieście Huesca. Następnie przebywał w wielu wspólnotach w Katalonii. Zmarł w Solsona w 1895 roku.