Jaime Clotet

Urodził się w Manresie, w prowincji Barcelony, 24 lipca 1822 roku. Studiował filozofię i teologię w Barcelonie. Następnie przeniósł się do Vic, gdzie studiował teologię moralną. W Rzymie otrzymał święcenia kapłańskie.

Po powrocie do Hiszpanii zajmował się różnymi pracami duszpasterskimi, ale już po pewnym czasie zauważył, że praca parafialna nie jest jego misją. Pod wpływem księdza Passarell, sekretarza biskupiego w Vic, spotkał się z O. Klaretem, o którym słyszał już wcześniej. Był to czerwiec 1849 roku. W lipcu spotkał się z Klaretem, aby uczestniczyć w założeniu Zgromadzenia. Był odpowiedzialny za braci w Zgromadzeniu. W 1858 roku był naznaczony wicedyrektorem generalnym Zgromadzenia.

W 1870 roku towarzyszył O. Klaretowi w podróży do Fontfroide. On jest autorem tekstu mówiącego o ostatnich momentach życia O. Klareta. W 1888 roku wygasł jego mandat wicedyrektora i podjął funkcję sekretarza. Napisał kilka książek o katechezie głuchoniemych i prowadził proces beatyfikacyjny O. Klareta. W 1898 roku zmarł w domu Gracia (Barcelona) w opinii świętości. Obecnie prowadzony jest proces jego beatyfikacji.

Oto krótka charakterystyka jego osobowości: „lubiany i szanowany przez wszystkich, pełen energii w doskonaleniu swojego życia duchowego i zakonnego. Pragnął dobra i szczęścia wszystkich. Gdziekolwiek się znajdował, pozostawiał po sobie przyjemny zapach świętości. Nie miał wrogów".