Esteban Sala

Urodził się 28 maja 1812 roku w miejscowości Sescors, niedaleko od miasta Vic, w prowincji Barcelona. W 1828 roku wstąpił do seminarium w Vic. Tam uczył się filozofii, a następnie przeszedł do Cervera, by tam ukończyć tam studia teologiczne. W 1839 roku przyjął święcenia kapłańskie.

 Poznał O. Klareta w 1843 roku, w czasie rekolekcji, które ten głosił do kapłanów w miejscowości Gombreny. Właśnie te rekolekcje spowodowały radykalne zmiany w życiu O. Sali. Razem z nim mieszkał wtedy ksiądz Benedykt Vilamitjana, przyszły arcybiskup Tarragony, który zaświadczył o owych radykalnych zmianach w życiu O. Stefana. Od tego czasu towarzyszył O. Klaretowi w głoszonych przez niego rekolekcjach i misjach. To właśnie on był tym, na którym oparł się O. Klaret w chwili założenia Zgromadzenia. Później do Zgromadzenia wstąpił jego rodzony brat, Bernard.

Po wyjeździe O. Klareta na Kubę, gdy ten został naznaczony arcybiskupem Santiago, O. Sala został mianowany pierwszym przełożonym generalnym Zgromadzenia. On opiekował się także świeżo założonym Zgromadzeniem Sióstr Karmelitanek Miłości. Ojciec Xifré napisał o nim: „był to człowiek średniego wzrostu, o przyjemnym wyglądzie, jego głos był jasny i czysty. Posiadał solidne wykształcenie i odznaczał się głęboką kulturą. Cechowała go skromność, już sama jego obecność wpływała na otaczających go... był nieprzeciętnie pokornym, o dobrym sercu, gorliwy i przede wszystkim czysty w sercu i myślach, tak że można powiedzieć, że umarł nie tracąc łaski danej mu na chrzcie. Był człowiekiem niezwykle utalentowanym, jednym z najlepszych na uniwersytecie w Cervera. Jako mówca był najpopularniejszy na terytorium całej Katalonii".

Ojciec Klaret starał się o to, aby O. Sala był jego następcą na Kubie, ale choroba i śmierć O. Stefana, w dniu 18 kwietnia w 1858 roku przerwały podjęte zamiary. Gdy zmarł, miał 45 lat.