5 Niedziela Wielkiego Postu - Rok C
BÓG DOKONUJE RZECZY NOWEJ
_________________________________________
Księga Izajasza (Iz) 43, 16-21
Psalm (Ps) 126
List do Filipian (Flp) 3, 8-14
Ewangelia św. Jana (J) 8, 1-11
_________________________________________
Liturgia Słowa wzywa nas do spojrzenia w przyszłość. „Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej” (Iz 43,18-19). Jakie są te dawne rzeczy? W pierwszym czytaniu było to wyjście z Egiptu, w Ewangelii - kara śmierci za grzech cudzołóstwa, a w drugim czytaniu - życie apostoła Pawła przed jego spotkaniem z Chrystusem. Co to za rzecz nowa? Wyjście z niewoli Babilońskiej, życie ofiarowane cudzołożnicy, a w sytuacji św. Pawła to fascynacja Chrystusem.
W przeszłości Bóg „otworzył drogę przez morze i ścieżkę przez potężne wody” (Iz 43, 16). W przyszłości otworzy drogę przez rozległą pustynię rozciągającą się pomiędzy Babilonem a Ziemią Obiecaną. Strumienie wytrysną na pustyni, aby lud mógł zaspokoić pragnienie (Iz 43, 20). Wyzwolenie z niewoli babilońskiej będzie bardziej imponujące niż wyjście z Egiptu i oba wydarzenia zapowiadają wyzwolenie ludzkości z niewoli grzechu.
„Mojżesz polecił nam w Prawie, aby takie kobiety kamienować” (J 8, 5). Nie jest to do końca poprawne. W przypadku kogoś dopiero co przyłapanego na cudzołóstwie prawo Mojżesza nakazało ukamienować oboje winnych - mężczyznę i kobietę (zob. Księga Powtórzonego Prawa (Pwt) 22, 22-24, Kapłańska 20, 10). Więc gdzie jest ten mężczyzna? „A jakie jest twoje zdanie” (J 8, 5)? Odpowiedź Jezusa brzmi: „Niech ten, który jest bez grzechu, pierwszy rzuci w nią kamieniem” (J 8, 7). Mojżesz nakazał, aby świadkowie pierwsi podnieśli rękę przeciwko oskarżonemu (Pwt 17, 7) przy założeniu, że są oni uczciwi i godni zaufania (Pwt 19, 15-20). Czy jednak mogliby być bez grzechu?
„Gdy to usłyszeli, zaczęli po kolei rozchodzić się, poczynając od starszych ludu” (J 8, 9). Grzesznicy nie odważyli się potępić grzesznika. Teraz osoba grzeszna zostaje sama w obecności Tego, który nie ma grzechu (List do Hebrajczyków 4, 15). Nasz Pan jej również nie potępia (J 8, 11; List do Rzymian 8, 34; Ewangelia św. Łukasza 23, 34). „Ja nie pragnę śmierci występnego, ale jedynie tego, aby występny zawrócił ze swej drogi i żył” (Księga Ezechiela 33, 11). Zamiast tego wypowiada zdanie: „Idź, lecz odtąd już nie grzesz” (J 8, 11). Jezus rzeczywiście dokonał rzeczy nowej: zamiast kary śmierci - życie; zamiast potępienia - przebaczenie; zamiast pozostania w niewoli grzechu - zaproszenie do życia wolnego od grzechu.
W Dziejach Apostolskich (Dz) ewangelista Łukasz opowiada nam historię pierwszego męczennika, św. Szczepana (Dz 6,8 - 7,60). Został fałszywie oskarżony przez podstawionych świadków (Dz 6, 13), a następnie ukamienowany (Dz 7, 58-59). Łukasz kończy tę historię zdaniem: „A Szaweł uważał to zabójstwo za słuszne” (Dz 8, 1). Taka była przeszłość św. Pawła. To właśnie tę przeszłość, wraz z całym statusem społecznym i religijnym, apostoł uważa za „bezwartościową” (zob. Flp 3, 4-7). „Zapominając o tym, co jest za” nim, św. Paweł zwrócił się ku temu, co przed nim (Flp 3, 13). Poznanie Chrystus stało się jego życiową pasją, a celem życia osiągnięcie „powstania z martwych” (Flp 3, 11), nagrody „do której Bóg wzywa w górę w Chrystusie” (Flp 3, 14).
„Nie ma świętego bez przeszłości, ani grzesznika bez przyszłości” (św. Augustyn). Świadectwo świętych przepełnia nas nadzieją. To, co Bóg osiągnął w ich życiu, potrafi także dokonać w naszym. Możemy także zapomnieć o tym, co za nami, a skupić nasz wzrok na Chrystusie czyniąc pasją naszego życia poznanie tego, który z nas umarł i zmartwychwstał. Być może na początku droga ku świętości wydaje się trudna, ale z każdym krokiem uświadomimy sobie, że Bóg stale wspiera nas swoją łaską. A kiedy wreszcie dojdziemy do celu, zaśpiewamy razem z innymi: „Pan uczynił dla nas wielkie rzeczy i radość nas przepełnia” (Ps 126, 3).
