Wezwani ich prorockim świadectwem krwi

 

Drodzy Współbracia!

Pierwszy lutego to dzień pamięci wszystkich naszych Męczenników klaretyńskich. Wspominamy ich i dziękujemy Bogu za ich wierność do końca. Ich pamięć każe nam być wiernymi we wszystkim, począwszy od drobnych spraw w naszym codziennym życiu. Często z podziwem myślę o kulturze misyjnej wspólnot naszych męczenników i całego Zgromadzenia, które odważnie przeciwstawiało się postawom politycznym i społecznym, wrogim Kościołowi w tym czasie. To było prorocze stanowisko. Widzieli życie i jego cel przez inny pryzmat niż ówczesne ideologie. Nasi bracia woleli raczej przyjąć śmierć niż wyrzec się Chrystusa, aby podobać się innym.

Poświęciliśmy się Bogu jako Misjonarze Klaretyni, aby wypełnić cel, dla którego Bóg powołał nasze Zgromadzenie w Kościele. Ogłosiliśmy to odważnie w dniu naszej profesji. Za tym aktem kryje się alternatywny sposób widzenia rzeczy, prorocza wizja, odmienna od logiki świata. Prorok patrzy z perspektywy Boga i odczuwa ból Boga, który cierpi za swój lud. Jezus żył w pełni tą alternatywną wizją. Dla o. Klareta prorocka misja Jezusa była sednem jego apostolskiego doświadczenia i źródłem natchnienia (por. MCH 58).

Wspominając męczeństwo naszych braci, zachęcam was do refleksji nad prorockim wymiarem naszego powołania misyjnego. W jakim stopniu nasz sposób patrzenia na świat, na innych i Boga różni się od świeckiej wizji, która cię otacza? Czy twój sposób myślenia jest bliski myśleniu Jezusa, przedstawionemu w Ewangeliach? Te pytania mogą ożywić nasze przygotowania do XXVI Kapituły Generalnej. W czasie wielkich zmian na wszystkich poziomach musimy zbadać, co ma wymiar prorocki w naszym życiu i misji oraz jak możemy przyjąć wizję Jezusa wobec ludzkości.

Prośmy za wstawiennictwem naszych braci męczenników o dar wierności naszemu prorockiemu charyzmatowi. Życzę wam głębokiego przeżycia wspomnienia wszystkich męczenników klaretyńskich.

Mathew Vattamattam CMF
Przełożony Generalny