2 Niedziela Adwentu - Rok C
WSZELKIE CIAŁO UJRZY ZBAWIENIE NASZEGO BOGA
_________________________________________
Księga Barucha (Ba) 5, 1-9
Psalm 126
List do Filipian (Flp) 1, 4-6. 8-11
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 3, 1-6
_________________________________________
Przesłanie Księgi Barucha wpisuje się w lata niewoli babilońskiej (587-538 pne). Jerozolima została zniszczona, a jej dzieci zesłane do Babilonu. Miasto spogląda na wschód w poszukiwaniu swoich dzieci, a wygnańcy patrzą ku zachodowi, Jerozolimie, tęskniąc za domem. "Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy i płakaliśmy, gdy wspominaliśmy Syjon" (Ps 137, 1).
W tym historycznym kontekście Baruch głosi przesłanie nadziei: Jerozolima zostanie odbudowana, a zesłańcy powrócą do domu (Ba 5, 2. 6). W pewnym stopniu ta obietnica spełniła się po 538 roku przed Chrystusem i jest upamiętniona w dzisiejszym Psalmie: "Kiedy Pan odmienił los Syjonu, byliśmy jak we śnie" (Ps 126, 1). Lecz to przesłaniu nadziei mówi o czymś więcej.
Fragment z dzisiejszej Ewangelii św. Łukasza także umieszcza historię zbawienia w konkretnym okresie ludzkiej historii (Łk 3, 1-2). Judea została podbita przez Rzymian w 63 roku przed Chrystusem i ludność żydowska znalazła się na wygnaniu we własnym kraju. Cesarz Tyberiusz (Łk 3, 1) panował dwadzieścia dwa lata nad rozległym imperium rzymskim (14-37 ne) i to za jego panowania nasz Pan został ukrzyżowany, a trzeciego dnia powstał z grobu. Ale zanim do tego doszło, Jan Chrzciciel wystąpił na pustyni z przesłaniem od Boga.
Jan "głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów" (Łk 3, 3). Obraz opisujący tę życiową przemianę pochodzi od nieznanego proroka, który jak Baruch głosił wygnańcom w Babilonie nadzieję powrotu. Jego przesłanie opisywało drogę przez pustynię, po której zesłańcy mieli wrócić do domu (Iz 40, 3). Łukasz zapożycza ten obraz i nadaje mu nowe znaczenie.
"Przygotujcie drogę Pańską, prostujcie ścieżki dla Niego" (Łk 3, 4). Jak to zrobić? Wyjść na pustynię i uczestniczyć w lekcji historii. W pamięci historycznej jest zbawienie. To na pustyni Izrael zaufał Bogu, że jest On w stanie zaspokoić ich potrzeby i zapewnić im ochronę. Nauczanie Jana pomaga im odzyskać tę historyczną świadomość i zaufanie i zastosować je do ich obecnej sytuacji. Wszyscy musimy zdać sobie sprawę, że to nie Babilon czy Rzym trzyma nas w niewoli, ale grzech. To z tej niewoli grzechu Bóg pragnie nas uwolnić. "Wtedy pojawi się chwała Pana, a wszelkie ciało ujrzy zbawienie naszego Boga" (Księga Izajasza 40, 5).
Według Dziejów Apostolskich (Dz), Filipianie byli pierwszymi Europejczykami, którzy "ujrzeli" zbawienie naszego Boga (Dz 16, 1-10). Wśród nich była Lydia - sprzedawczyni purpury (Dz 16, 14-15), strażnik więzienia wraz z całą jego rodziną (Dz 16, 33) oraz Klemens (Flp 4, 3), który zgodnie z tradycją miał być trzecim z rzędu Papieżem (88-97 ne). Obietnica Barucha została ostatecznie zrealizowana w tym pierwszym europejskim Kościele. Bóg gromadzi Swoje dzieci ze wschodu i zachodu w Jerozolimie - symbolu Kościoła (Ba 5, 5).
W Biblii mamy różne obrazy zbawienia: uwolnienie od wrogów, powrót z wygnania, narodziny dziecka bezdzietnej pary małżonków, uzdrowienie i przebaczenie. Jednak wszystkie te obrazy wskazują na to ostateczne urzeczywistnienie się zbawienia, zawarte w zwrocie „dzień Chrystusa” (Flp 1, 6. 10). Jest to nadzieja nas wszystkich, że pewnego dnia cała ludzkość i stworzenie zostaną uwolnione z niewoli grzechu (zob. List do Rzymian 8, 19). Ponieważ jeszcze ten dzień nie nadszedł, proces przygotowywania drogi Pana trwa. Teraz jest nasza kolej, abyśmy postępowali tak, by Jezus był z nas dumny (Flp 1, 9-11). Nie jest to łatwe, ale nie jesteśmy pozostawieni sami sobie. Bóg, który rozpoczął to dobre dzieło w nas, dokończy go „do dnia Chrystusa Jezusa” (Flp 1, 6).
