23 Niedziela Zwykła - Rok C

 

 

 

WYMAGANIA PÓJŚCIA ZA JEZUSEM

 

_________________________________________

Księga Mądrości (Mdr) 9, 13-18ab
Psalm (Ps) 90
List do Filemona (Flm) 9-10.12-17
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 14, 25-33

_________________________________________

 

Każdy misjonarz wie jak trudno jest opuścić dom rodzinny, własny kraj, w którym się wychował i udać się na koniec świata, by głosić Ewangelię. Ojciec obejmuje silnym ramieniem, matka kreśli znak krzyża na czole, a brat i siostra proszą o przysłanie jakiegoś zdjęcia z egzotycznego kraju. Ale w sercach jest ból rozstania i niepewność czy jeszcze się kiedyś zobaczą. Świat dziś jest taki niespokojny, a liczba prześladowanych i oddających swe życia za wiarę w Chrystusa chrześcijan rośnie. “Kiedy wróci?” - pytają go krewni. Nie wie.

 

Jezus zmierzał do Jerozolimy, miejsca, w którym miała dokonać się tajemnica Krzyża i Zmartwychwstania. „Wielkie tłumy szły za Jezusem” (Łk 14, 25). Ale kto pośród nich znał prawdziwą tożsamość Chrystusa i cel Jego misji? Dla nich był on prorokiem z Nazaretu, który nauczał z mocą i dokonywał cudów. Większość towarzyszyła Mu z ciekawości, dlatego też Jezus odwrócił się do nich i przedstawił trzy warunki niezbędne do pójścia za Nim.

 

(1) „Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem” (Łk 14, 26). Księga Rodzaju zawiera opowieść o Jakubie i jego dwóch zonach - Lei i Racheli. Pismo Święte mówi, że “Lea była znienawidzona” (Księga Rodzaju (Rdz) 29, 31), co znaczy, że Jakub “kochał Rachelę bardziej niż Leę” (Rdz 29, 30). W ten sam sposób powinniśmy rozumieć powyższe zdanie Chrystusa (zob. Mt 10, 37). Nasza relacja z Chrystusem powinna zająć “pierwsze miejsce przed wszystkimi innymi więzami rodzinnymi lub społecznymi” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1618).

 

W drugim czytaniu Paweł używa również słów „dziecko” (Flm 1, 10) i „brat” (Flm 1, 16), ale nadaje im inne znaczenie. „Dziecko” to ktoś ochrzczony w imię Chrystusa, a „brat” to osoba, która podziela naszą wiarę w Chrystusa. W ten sposób rodzi się nowa rodzina, rodzina uczniów Chrystusa, w której więzy zawiązane w wodach chrztu chrzcielnego są głębsze niż więzy rodzinne. Bóg jest naszym Ojcem, Kościół jest naszą Matką, małżeństwo w Chrystusie objawia tajemnicę miłości między Bogiem a Jego ludem, a wszyscy wierni są braćmi i siostrami w Chrystusie.

 

(2) „Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem” (Łk 14, 27). Osoba skazana na śmierć przez ukrzyżowanie musiała nieść własny krzyż i znieść hańbę, jaką taka śmierć ze sobą niosła (List do Hebrajczyków 12, 2).

(3) „Kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem” (Łk 14,33). Nasz Pan jest tutaj najlepszym przykładem. Istniejąc w postaci Bożej, Jezus „nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem” (List do Filipian 2, 6). A kiedy szatan ofiarował Mu blask wszystkich ziemskich królestw, Jezus kazał mu iść precz (Ewangelia św. Mateusza 4, 8-10).

 

Chrystus jest jedynym fundamentem, na którym możemy zbudować wieżę, symbolizującą nasze chrześcijańskie życie (1 List do Koryntian (Kor) 3, 10-11). Niektórzy budują „ze złota, srebra, kamieni szlachetnych, drewna, trawy lub słomy” (1 Kor 3, 12), a ich dzieło zostanie przetestowane przez ogień (1 Kor 3, 13-15). Inni zaczynają budować, ale nie kończą swojej pracy, przez co stają się pośmiewiskiem dla innych (Łk 14, 29-30). Również tylko przez Chrystusa możemy prosić o „warunki pokoju” (Łk 14, 32) z Bogiem. „On jest naszym pokojem”, gdyż przez Jego śmierć zostaliśmy pojednani z Bogiem (List do Efezjan 2, 14-18; List do Rzymian 5, 2).

 

„Kto bowiem z ludzi rozezna zamysł Boży, albo kto pojmie wolę Pana?” (Mdr 9, 13). Dzisiejsza Ewangelia nie jest dla osób o słabych nerwach. Tylko Bóg może żądać tego, czego żąda Jezus i tylko Bóg może umożliwić nam spełnienie wymagań Jezusa (Mdr 9, 17). A kto może zaakceptować takie żądania? Tylko ci, którym Ojciec daje mądrość, aby pojęli, że Jezus ma słowa życia wiecznego i wierzą, że jest On Świętym Boga (Ewangelia św. Jana 6, 68-69).