22 Niedziela Zwykła - Rok C
SŁUCHACZ O ROZUMNYM SERCU
_________________________________________
Księga Syracha (Syr) 3, 17-18.20.28-29
Psalm (Ps) 68
List do Hebrajczyków (Hbr) 12, 18-19.22-24a
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 14, 1.7-14
_________________________________________
„Im jesteś większy, tym bardziej się uniżaj” (Syr 3, 18). Kto jest większy niż nasz Pan Jezus Chrystus? A jednak, „choć był w postaci Bożej, uniżył samego siebie, przyjmując postać sługi” (List do Filipian (Flp) 2, 6-7). Tę służbę widać szczególnie w scenie mycia uczniom ich stóp (Ewangelia św. Jana (J) 13, 5). „Uniżanie się” Jezusa trwa aż do krzyża (Flp 2, 8). „Albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i oddać swe życie na okup za wielu” (Ewangelia św. Marka 10, 45).
„Uczcie się ode mnie, bo jestem cichy i pokornego serca” (Ewangelia św. Mateusza (Mt) 11, 29). Bycie cichym i pokornym sercem przynosi szczególne błogosławieństwo - odziedziczenie ziemi (Mt 5, 5). W Psalmie śpiewamy, “Pańska jest ziemia i wszystko co ją napełnia, świat cały i jego mieszkańcy” (Ps 24, 1). Tym Panem jest Jezus, cichy i pokornego serca. Zamiast dosiadać rydwanów i koni, jak potężni królowie tego świata, Ten sprawiedliwy i łagodny król Syjonu dosiada oślicę. Zachariasz zapowiada, że władza tego króla rozciągnie się od morza do morza (Księga Zachariasza 9, 9-10). I tak się stało. Kiedy po swojej śmierci, zmartwychwstały Pan stanął pośród swoich uczniów powiedział: “Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28, 18).
“Uczcie się ode mnie” (Mt 11, 29). Jezus uczy nas, byśmy jako goście wyszukiwali sobie najniższe miejsca (Łk 14, 10), a jako gospodarze zapraszali tych, którzy nie mogą odpłacić nam naszej hojności (Łk 14, 14). On sam jest w tym naszym przykładem. Od Betlejem po Krzyż, Jezus zawsze wybierał najniższe miejsce na tym świecie. „Dlatego Bóg go wysoko wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię” (Flp 2, 9). Na każdej Mszy św. On jest Gospodarzem, a pośród nas uczestniczących w celebracji Eucharystii, niewielu jest mądrych według światowych standardów, niewielu mędrców i szlachetnie urodzonych (1 List do Koryntian (1 Kor) 1, 26). Dlaczego? „Aby żadna istota ludzka nie mogła się chełpić wobec Boga” (1 Kor 1, 27-29).
Zaproszeni na ucztę eucharystyczną, uczestniczymy w czymś większym niż ziemska liturgia Izraela (Hbr 12, 18-19). Święty Jan Paweł II powiedział, że Eucharystia „jednoczy niebo i ziemię”. To podczas Eucharystii przyszliśmy “do niebieskiego Jeruzalem” (Hbr 12, 22). Stajemy wokół tronu „Boga, który sądzi wszystkich”; Jezus, „Pośrednik Nowego Przymierza” jest pośród nas; jesteśmy otoczeni przez grono aniołów i świętych (Hbr 12, 22-24). Wino ofiarowane na ołtarzu staje się krwią Jezusa, „która przemawia mocniej niż krew Abla” (Hbr 12, 24). Krew Jezusa nie domaga się odpłaty (Księga Rodzaju 4, 10; Hbr 11, 4), lecz błaga o miłosierdzie i przebaczenie (Łk 23, 34).
Jezus został zaproszony do „jedzenia chleba w domu jednego z wiodących faryzeuszy” (Łk 14, 1). Nie było to przyjemne doświadczenie - wszyscy go obserwowali. Z drugiej strony „jeść chleb” w królestwie Bożym jest błogosławieństwem (Łk 14, 15). W pierwszych latach Chrześcijaństwa Eucharystię nazywano “łamaniem chleba” (Dzieje Apostolskie 2, 42), a Jezus, który w czasie Mszy św. zstępuje na nasze ołtarze jest “Chlebem Życia” (J 6, 48). To właśnie uczestnicząc w Eucharystii doświadczamy błogosławieństwa tych, którzy “jedzą chleb w królestwie Bożym” (Łk 14, 15).
“Serce rozumnego rozważa przypowieść, a ucho słuchacza – to pragnienie mędrca” (Syr 3, 29). Jezus, który jest mądrością Bożą (1 Kor 1, 30), powiedział wszystkim zebranym w domu faryzeusza przypowieść (Łk 14, 7). Pragnął znaleźć słuchaczy o rozumnym sercu, którzy by rozważyli jego przypowieść i zmienili swoje życie. Nie wiemy, czy ich tam znalazł. Czy Jezus, Mądrość Boża, znajdzie słuchaczy o rozumnym sercu pośród nas, którzy uczestniczymy w uczcie eucharystycznej? Czy będziemy się od Jezusa uczyć cichości i pokory serca, które prowadzą ku prawdziwej wielkości? Wielu jest wyniosłych i pysznych, ale Bóg objawia swoje tajemnice cichym i oni znajdują łaskę u Pana (Syr 3, 18; Mt 11, 25).
