27 Niedziela Zwykła - Rok A
PRZYNOSZĄC DOBRE OWOCE
_________________________________________
Księga Izajasza (Iz) 5, 1-7
Psalm (Ps) 80
List do Filipian (Flp) 4, 6-9
Ewangelia św. Mateusza (Mt) 21, 33-43
_________________________________________
Ulubioną pieśnią Boga (Iz 5, 1) jest pieśń o narodzie, który sobie wybrał na swoją szczególną własność (Księga Wyjścia (Wj) 19, 5). Objawił mu swoje imię, wyprowadził na wolność, zawarł przymierze, dał prawo i wprowadził do ziemi mlekiem i miodem płynącej. Czyż mógł uczynić więcej ponad to, co uczynił (Iz 5, 4)? Pismo Święte świadczy, że uczynił więcej.
Jezus ‘kontynuuje’ przypowieść Izajasza odkrywając przed nami Boży plan zbawienia. Aktem pierwszym w tym planie było założenie winnicy czyli powołanie Izraela (Mt 21, 33). Akt drugi to posyłanie sług, czyli czas Prawa i Proroków (Mt 21, 34-36). Akt trzeci - posłanie Syna - odnosi się do misterium wcielenia i odkupienia (Mt 21, 37-38). Wreszcie akt czwarty, czyli oddanie winnicy narodowi, który wyda owoce, to czas Kościoła (Mt 21, 43).
Po założeniu winnicy właściciel wydzierżawił ją rolnikom i wyjechał (Mt 21, 33). Brak fizycznej obecności Boga w świecie jest dla człowieka wiary wyzwaniem: “gdzie jest twój Bóg - pytają mnie codzień” (Ps 42, 4). Z drugiej strony, dla “głupców” jest potwierdzeniem, że Bóg nie istnieje (Ps 14, 1) i wszystko staje się dozwolone: ‘hulaj duszo piekła nie ma’ - “ohydne rzeczy popełniają, nikt nie czyni dobrze (Ps 14, 1; Mt 21, 35-39). Właściciel jednak przypomina o swojej obecności. Od czasów Mojżesza Bóg przemawiał do naszych przodków przez proroków, a w tych ostatecznych dniach do nas przez Syna (List do Hebrajczyków 1, 1-2).
“Uszanują mojego syna”, mówił właściciel (Mt 21, 37), a dzierżawcy mówili: “to jest dziedzic; chodźcie zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo” (Mt 21, 38). Te dwie wypowiedzi ukazują różnicę pomiędzy dobrocią Boga a grzesznością człowieka. Bóg pragnie naszego nawrócenia (Księga Ezechiela 18, 23), usposobienie człowieka natomiast jest złe już od młodości (Księga Rodzaju 6, 5; 8, 21; por. Mt 12, 34-35; Ewangelia św. Marka 7, 21-22). Lecz tam gdzie rozmnożył się grzech, obficiej rozlała się łaska (List do Rzymian (Rz) 5, 20). Bóg dobrem zło zwyciężył (Rz 12, 21). Umiłowany Syn Boży ukrzyżowany poza murami Jerozolimy zmartwychwstał!
Bóg pyta się mieszkańców Jeruzalem i Judejczyków dlaczego jego winnica wydała cierpkie jagody (Iz 5, 4), Jezus pyta się przywódców ludu, co zrobi po swoim powrocie właściciel winnicy ze złymi dzierżawcami (Mt 21, 40). Pytania te konfrontują słuchaczy z ich grzesznością i wzywają do nawrócenia. Dobrze to zrozumiał psalmista. Widząc spustoszoną winnicę (Iz 5, 5-6), modli się “odnów nas, Boże Zastępów, (…) i nawiedź tę winorośl” (Ps 80, 14) i obiecuje, “już nie odstąpimy od ciebie” (Ps 80, 19).
“Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce” (Mt 21, 43). Ostatni akt w Bożym planie zbawienia przed powrotem Chrystusa w chwale należy do Kościoła - wybranej winnicy, która gromadzi w sobie wierzących zarówno z pośród Żydów jak i pogan. Jezus powierza tę winnicę swoim apostołom i ich następcom. Troszczą się o nas przez wyjaśnianie nauki chrześcijańskiej i poprzez świętość swego życia. My natomiast wydajemy owoce, gdy wprowadzamy w czyn to, co od nich przyjęliśmy i naśladujemy przykład ich świętego życia (Flp 4, 9).
“O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem!” (Flp 4, 6). Wezwanie Jezusa do przynoszenia owocu może napełnić nas lękiem, gdyż zdajemy sobie sprawę jak jesteśmy skłonni od grzechu. Ale ufamy, że ten, który przeznaczył nas byśmy “szli i owoc przynosili” (Ewangelia św. Jana 15, 16) ma moc by to w nas zrealizować. Jednocześnie współpracujemy z Jego łaską odrzucając zło i skupiając się na tym co dobre (Flp 4, 8). “Każde ludzkie zadanie, aby osiągnęło swój cel, musi znaleźć oparcie w modlitwie” (św. Jan Paweł II).
