31 Niedziela Zwykła - Rok C
PO WIECZNE CZASY BĘDĘ WYSŁAWIAŁ IMIĘ JEZUSA
_________________________________________
Księga Mądrości (Mdr) 11,22 - 12,2
Psalm (Ps) 145
2 List do Tesaloniczan (2 Tes) 1,11 - 2,2
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 19, 1-10
_________________________________________
Według Orygenesa Jerycho reprezentuje świat, do którego ludzkość została wygnana po grzechu pierworodnym. To właśnie w Jerychu Jezus spotyka ślepego żebraka (Łk 18, 35) i bogatego poborcę podatków (Łk 19, 1-2). Obaj symbolizują stan ludzkości: duchową ślepotę i grzeszność. Obaj chcą spotkać Jezusa. Ślepy żebrak chce widzieć, a poborca podatków pragnie ujrzeć Tego, który „przyjmuje grzeszników i je z nimi” (Łk 15, 1). Ale muszą pokonać tę samą przeszkodę: tłum otaczający Jezusa (Łk 18, 39; 19, 3).
Kim jest Bóg? Z jednej strony „przed Panem cały wszechświat jest jak ziarnko na szali” (Mdr 11, 22), z drugiej strony przychodzi On, aby zatrzymać się w naszych domach (Łk 19, 5). On przekracza nasze zdolności poznawcze, a jednocześnie jest tak blisko nas, że „w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dzieje Apostolskie 17, 28). Pierwsze czytanie uświadamia nam, że Bóg miłuje „wszystkie stworzenia”, “nad wszystkim ma litość”, i “oczy zamyka na grzechy ludzi, by się nawrócili” (Mdr 11, 23-24).
“Władca i Przyjaciel życia” (Mdr 11, 26), przy drzewie sykomory spotyka Zacheusza (Łk 19, 4). Imię Jezus znaczy „Bóg zbawia”, a imię Zacheusza znaczy „czysty” lub „niewinny”. Biblijne drzewo sykomory jest również nazywane sykomorą figowca, ale jej owoce wyglądają i smakują inaczej niż owoce drzewa figowego. Ta różnica dała św. Augustynowi ideę, aby nazwać je drzewem „głupich fig”, dostrzegając w nim figurę krzyża. Ten, który stracił swoją niewinność przez grzech, wychodzi z tłumu, przyjmuje “głupstwo” krzyża (1 List do Koryntian 1, 18) i spotyka Tego, który zbawia.
Boże odwiedziny przynoszą owoce nawrócenia. Bogaty poborca podatków staje się wielkim dobroczyńcą ubogich (Łk 19, 8). I oto niemożliwe staje się rzeczywistością: „bogaty wszedł do królestwa Bożego” i „został zbawiony” (Łk 18, 25-27) . Zacheusz osiągnął to, czego nie osiągnął bogaty dostojnik (Łk 18, 18-23). Radość, z jaką przyjął Jezusa, kontrastuje ze smutkiem bogatego dostojnika, który nie potrafił rozstać się ze swoim dobytkiem, aby pójść za Chrystusem (Łk 19, 6; 18, 23). Zacheusz staje się wzorem dla wszystkich bogatych chrześcijan. Powinni być szczodrzy i chętni do dzielenia się, gromadząc w ten sposób skarby na przyszłość i zapewniając sobie prawdziwe życie (1 List do Tymoteusza 6, 18-19).
„Bóg tak umiłował świat” (Ewangelia św. Jana 3, 16). Jednorodzony Syn Boży zstąpił z nieba na świat, aby „szukać i zbawić to, co zginęło” (Łk 19, 10). Znalazł to w Jerychu, najniżej położonym mieście na świecie - 258 metrów poniżej poziomu morza. „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu” (Łk 19, 9). A co z innymi domami? Kiedy Jezus opuści dom Zacheusza, rozpocznie swoje wstępowanie do Jerozolimy, a tam wstąpi na drzewo krzyża, aby przybić do niego grzechy Zacheusza i grzechy nas wszystkich (List do Kolosan 2, 14). Boskie „muszę” (Łk 19, 5), które zaprowadziło Go do domu Zacheusza, zaprowadziło Go również na krzyż (Ewangelia św. Marka 8, 31). „Przez swoje posłuszeństwo aż do śmierci Jezus stał się cierpiącym Sługą, który w sposób zastępczy "siebie na śmierć ofiarował", "poniósł grzechy wielu", aby "usprawiedliwić wielu i dźwigać ich nieprawości" (Księga Izajasza 53, 10-12) (Katechizm Kościoła Katolickiego, 615).
Dzień Pański (2 List do Tesaloniczan 2, 2) odnosi się do „dnia”, kiedy Chrystus przyjdzie, aby zbawić tych, którzy na Niego czekają (List do Hebrajczyków 9, 28) i by sądzić narody (Ewangelia św. Mateusza 25, 31-32). Nie musimy się obawiać nadejścia tego dnia (2 List do Tesaloniczan (2 Tes) 2, 1-2). Zamiast tego, z pomocą Bożą, powinniśmy „wypełniać każde dobre pragnienia oraz dzieło wiary” (2 Tes 1, 11). A kiedy ten dzień nadejdzie, będziemy wychwalać naszego Pana Jezusa słowami Psalmisty: “Będę wysławiał Twe imię, Boże mój i Królu, po wieczne czasy!” (Ps 145, 1).
