4 Niedziela zwykła - Rok C
MIŁOŚĆ NIGDY NIE USTAJE
_________________________________________
Księga Jeremiasza (Jer) 1, 4-5. 17-19
Psalm (Ps) 71
1 List do Koryntian (1 Kor) 12, 31 - 13, 13
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 4, 21-30
_________________________________________
Jeremiasz słyszy Słowo Boże następującej treści: "zanim cię ukształtowałem w łonie matki, znałem cię" (Jer 1, 5). Jest to jedno z najbardziej niezwykłych stwierdzeń Biblii. Bóg znał nas, zanim zaistnieliśmy. Wchodzimy do rzeki życia, która płynie od wieków z odwiecznego źródła życia - Boga Stwórcy. Zanurzamy się w tej rzece życia w określonym momencie historii. Jeremiasz żył w jednym z najbardziej tragicznych okresów historii narodu wybranego. Patrzył na zniszczenie Jerozolimy wraz z jej świątynią i widział naród idący na wygnanie do Babilonu. W konkretnym momencie historii jesteśmy wezwani do spełnienia powierzonej nam przez Boga misji. W przypadku Jeremiasza było to wezwanie do bycia prorokiem narodów (Jer 1, 5).
W przeciwieństwie do wielu dzisiejszych ludzi, Jeremiasz nie kwestionował sensu życia bądź istnienia Boga, on kwestionował samego siebie. Tak jak wcześniej Mojżesz (zob. Księga Wyjścia 3, 10-11; 4, 11), Jeremiasz uważał się za niezdolnego do wykonywania powierzonego mu zadania (Jer 1, 6). Jednak nie to, co myślimy o sobie, ale to, co Bóg myśli o nas, ma znaczenie. Wraz z Bożym powołaniem dana jest nam Boża łaska. "Ja jestem z tobą - mówi Pan - by cię ochraniać" (Jer 1, 19) jest odpowiedzią na nasze wątpliwości i wahania.
"Lekarzu, ulecz samego siebie" (Łk 4, 23). Nazaretańczycy domagają się, by Jezus uwierzytelnił to, że jest Mesjaszem (Łk 4, 18-21). Według św. Mateusza Jezus opuścił Nazaret i przeniósł się do Kafarnaum (Mt 4, 13), gdzie rozpoczął swoją posługę głoszenia Ewangelii z mocą (Mk 1, 21-34). Wszystkie trzy Ewangelie synoptyczne są zgodne, że Jezus nie został przyjęty w Nazarecie (Mt 13, 53-58; Mk 6, 1-6; Łk 4, 16-30). Dlaczego? Z radością przysłuchiwali się słowom łaski, które wychodziły z ust Jezusa (Łk 4, 22), ale mieli problem z głosicielem tych słów łaski: jak mógł syn cieśli twierdzić, że "Duch Pański spoczął na nim" (Łk 4, 19)?
Jezus nie dokonał żadnego spektakularnego znaku, by potwierdzić swą tożsamość (zob. Łk 4, 9-11). Ten, który ogłosił ”miłościwy rok Pana" (Łk 4, 19), oświadcza, że "żaden prorok nie jest mile widziany w swoim własnym kraju" (Łk 4, 24). Paradoksalnie, to właśnie odrzucenie Ewangelii i prześladowanie pierwszych uczniów Chrystusa skłoniło Kościół do śpiewania pieśni o Bożym zbawieniu (Ps 71, 15) pośród narodów (zob. Dzieje Apostolskie 8, 1; 11, 19-26; 13, 46-49). Paweł - Apostoł narodów - tak wyjaśnia ten fakt: czasowe odrzucenie Ewangelii przez wielu Żydów doprowadziło do tego, że zbawienie doszło do pogan (List do Rzymian 11, 11. 25-26).
Rodzi się jednak pytanie: dlaczego ktoś miałby się podjąć misji prorockiej, skoro "prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie" (Łk 4, 24)? Odpowiedź znajdujemy w drugim czytaniu. Miłość - Agape jest tą doskonalszą drogą (1 Kor 12, 31), która motywuje do służby Bogu i Jego ludowi bez względu na cenę. Bez miłości wszystko traci wartość (1 Kor 13, 1-3), a w porównaniu z miłością wszystko jest tylko cząstkowe (1 Kor 13, 8-10). Siedem pozytywnych cech miłości i osiem negatywnych, których miłość nie posiada (1 Kor 13, 4-7), daje nam obraz, jak powinniśmy rozumieć miłość. Co więcej, w przeciwieństwie do darów charyzmatycznych i wiedzy, „miłość nigdy nie ustaje” (1 Kor 13, 8).
Chociaż Jeremiasz i Paweł doświadczyli wielu cierpień i tragicznie zakończyli swoje życie, to jednak wciąż do nas przemawiają przez swoje pisma i sposób życia. Jeżeli chodzi natomiast o przejście naszego Pana pośród ludzi, którzy pragnęli go stracić (Łk 4, 30), to jest ono swoistym proroctwem Jego męki i zmartwychwstania - zwycięstwa miłości nad śmiercią, miłości, która jest cierpliwa, łaskawa i wszystko przetrzyma.
