14 Niedziela Zwykła - Rok C
SIEDEMDZIESIĘCIU DWÓCH INNYCH UCZNIÓW
_________________________________________
Księga Izajasza (Iz) 66, 10-14c
Psalm (Ps) 66
List do Galatów (Gal) 6, 14-18
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 10, 1-12.17-20
_________________________________________
Liczba uczniów posłanych przez Jezusa do wszystkich miast i miejsc, które On sam zamierzał odwiedzić nie jest bez znaczenia (Łk 10, 1). Według Septuaginty, liczba narodów wynosiła siedemdziesiąt dwa (Księga Rodzaju 10, 1-32). W ten sposób Ewangelista ukazuje uniwersalność głoszenia Ewangelii, kierowanej do całej ludzkości. Wyszli oni na misję bez niczego i weszli we wrogi świat z misją pokoju. Bezbronni, a jednak mocni, gdyż Jezus obdarzył ich władzą uzdrawiania i wyrzucania demonów. My nie walczymy przeciwko ludziom, ale przeciwko potężnym złym mocom na wyżynach niebieskich (List do Efezjan 6:12).
“Oto posyłam was jak owce pomiędzy wilki” (Łk 10, 3). Thomas Hobbes powiedział, że “człowiek człowiekowi wilkiem”. Uczniowie Chrystusa mają za zadanie doprowadzić do tego, by człowiek człowiekowi był owcą. Sam Jezus, nasz Pan, również został posłany przez Ojca jak owca pomiędzy wilki. “Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (Ewangelia św. Jana 1, 29). Ten Baranek został ofiarowany za mój i twój grzech, a śmierć tego Baranka niesie nam prawdziwe życie.
Radość przepełnia uczniów Chrystusa powracających z tej ewangelizacji. Najbardziej byli zaskoczeni faktem, że nawet demony były im poddane w imię Chrystusa. Radość z doświadczenia wielkich dzieł Bożych wyśpiewujemy również w dzisiejszym psalmie. Psalmista opowiada o dwóch konkretnych wydarzenia w historii narodu wybranego, przejściu przez Morze Czerwone i przez Jordan (Ps 66, 6). Pierwsze było wyjściem z niewoli na wolność, drugie wprowadziło naród do ziemi obiecanej. My znajdujemy tutaj symbolikę sakramentu chrztu, który wyprowadza nas na wolność z niewoli grzechu, oraz symbolikę nieba. To właśnie fakt, że nasze imiona są zapisane w niebie, przepełnia nas radością (Łk 10, 20).
J. P. Sartre powiedział, że “piekło to inni”. Według tego filozofa ateistycznego egzystencjalizmu jedni dla drugich tworzymy sytuację piekła. Przesłanie Ewangelii głosi zupełnie coś innego: “Chrystus to inni”, “niebo to inni”. Misja siedemdziesięciu dwóch uczniów Chrystusa oczyszcza świat z doświadczeń piekła. Tak nastaje “nowe stworzenie”, o którym pisze dziś do nas święty Paweł (Gal 6, 15). Symbolem tego nowego stworzenia jest odnowiona Jerozolima, napełniona dobrobytem i bogactwem narodów. Nie ma w niej już smutku, gdyż Bóg niczym kochająca matka pociesza swoje dzieci (Iz 66, 12-13).
“Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz wiara, która jest czynna w miłości” (Gal 5, 6). Tak napisał ten, który sam był obrzezany i kiedyś pałający chęcią mordu ku tym, którzy tak odważyli się mówić. To co go przemieniło, to krzyż Chrystusa. Krzyż Chrystusa zaświadcza, że Bóg kocha grzeszników. U stóp krzyża Chrystusa doświadczamy miłosierdzia i pokoju. U stóp krzyża uświadamiamy sobie, że poza miłością tak naprawdę nic w tym świecie nie posiada rzeczywistej wartości.
Kiedy lider zespołu punkowego w środku koncertu ogłosił, że „Jezus jest Panem”, publiczność zaczęła na niego pluć, zagłuszać go, a niektórzy nawet go bili. W ciągu kilku minut ten adorowany gwiazdor rocka stał się obiektem nienawiści - „jak owca wśród wilków”. Jednak jego nagłe nawrócenie i świadectwo wiary natychmiast stało się znane i przyciągnęło ogromny tłum młodych ludzi do Chrystusa. Misja siedemdziesięciu dwóch innych uczniów Chrystusa jest trudna. Podobnie jak Paweł noszą oni znaki cierpienia Jezusa na swych ciałach (Ga 6, 17). A jednak ich świadectwo wiary przynosi Bożą łaskę i pokój pustym sercom ludzi na całym świecie.
