17 Niedziela Zwykła - Rok C
ABBA, OJCZE
_________________________________________
Księga Rodzaju (Rdz) 18, 20-32
Psalm (Ps) 138
List do Kolosan (Kol) 2, 12-14
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 11, 1-13
_________________________________________
Ile razy słyszę opowieść o Abrahamie wstawiającym się za sprawiedliwymi z Sodomy, myślę o Koronce do Bożego Miłosierdzia, w której modlimy się do Ojca Przedwiecznego, by dla bolesnej męki swego Syna miał "miłosierdzie dla nas i całego świata". Grzech Sodomy i Gomory był bardzo ciężki. To nie tylko pragnienie “poigrania” sobie z dwoma wysłannikami Boga (Rdz 19, 5). Prorok Ezechiel mówi o braku troski o ubogiego, wyniosłość i popełnianie obrzydliwości przed obliczem Boga (Księga Ezechiela (Ez) 16, 49-50). List św. Judy mówi o rozpuście i “przeciwnemu naturze pożądaniu cudzego ciała” (Juda 7), a św. Piotr łączy rozpustę z bezbożnictwem (2 List św. Piotra 2, 6-7).
“Wielki rozlega się krzyk przeciwko Sodomie i Gomorze” (Rdz 18, 20). Kto wznosił ten krzyk do Boga? Czy krew ofiar (Rdz 4, 10)? Czy był to krzyk gnębionych (Księga Wyjścia 2, 23-24)? Czy był to krzyk tych, którzy nie potrafili zrozumieć dlaczego Bóg toleruje zło (Księga Habakuka 1, 2-6)? Pan Bóg jako sprawiedliwy sędzia sam pragnie się przekonać, czy to co do Niego dociera jest prawdą (Rdz 18, 20). Bóg już raz zstąpił do kraju Szinear i nie skończyło się to dobrze dla budowniczych wieży Babel (Rdz 11, 2-9).
Wstawiając się za sprawiedliwych z Sodomy, Abraham nie chciał, by doświadczyli oni takiego losu jaki czekał winnych. Bóg jednak zaskakuje swą obietnicą: dla dziesięciu sprawiedliwych był gotowy przebaczyć całemu miastu. Kiedy później Izrael stał się niczym Sodoma i Gomora (Księga Izajasza 1, 10), Bóg szukał już tylko jednego sprawiedliwego, by przebaczyć całemu ludowi i też nie mógł go znaleźć (Księga Jeremiasza 5, 1; Ez 22, 30). Tę ideę podejmuje św. Paweł w liście do Rzymian cytując za psalmistą, że “nie ma ani jednego sprawiedliwego” (Rz 3, 10; Ps 14, 1), a następnie już od siebie dodaje: “Wszyscy zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej” (Rz 3, 23). Przeciwko każdemu z nas może wystąpić oskarżyciel z listą grzechów, które wystarczą by wydać na nas wyrok śmierci (Kol 2, 13-14).
Jezus wspomina Sodomę w swym kazaniu przeciwko miastom galilejskim, które były świadkami jego cudów, a się nie nawróciły. Gdyby Sodoma usłyszała Dobrą Nowinę o zbawieniu, to by zachowała się po dzień dzisiejszy (Ewangelia św. Mateusza (Mt) 11, 23). Dlatego też w dniu sądu będzie jej lżej niż tym, którzy usłyszeli wezwanie, "nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię" (Mk 1, 15), a je odrzucili (Mt 10:15). Nie odrzucili natomiast wezwania do nawrócenia Chrześcijanie w Kolosach. Przez wiarę w Dobrą Nowinę głoszoną im przez Epafrasa (Kol 1, 3) i przez chrzest umarli dla grzechu, a rozpoczęli nowe życie dla Boga (Kol 2, 12-14). Oni szukali i znaleźli, pukali, a Bóg otworzył im bramy zbawienia (Łk 11, 9-10).
Czym to nowe życie się charakteryzuje? Nową relacją z Bogiem. Abraham zwracał się do Boga tytułem, “Panie mój” (Rdz 18, 27); my teraz zwracamy się do Boga “Ojcze” (Łk 11, 2). Modlitwy "Ojcze nasz" uczy nas Syn Boży, a możemy tak zwracać się do Boga Ojca, gdyż w sakramencie chrztu otrzymaliśmy "ducha przybrania za synów, w którym wołamy: Abba, Ojcze!" (Rz 8, 15). Tutaj leży sedno modlitwy chrześcijańskiej. Chrześcijanin modli się do Boga samym słowem Bożym. Jest to ogromnie ważne. Niczym nowonarodzone dzieci musimy się nauczyć jak rozmawiać z Bogiem, a tego możemy nauczyć się tylko od samego Boga. Modląc się Pismem Świętym formułujemy nasz umysł i serce. Pięknie to wyraził św. Benedykt: "tak śpiewajmy psalmy, aby nasz umysł był w zgodzie z tym, co głoszą nasze usta".
Modlitwa, której nauczył nas dziś Syn Boży jest dla nas drogowskazem przez życie. Jeżeli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na swoim miejscu. Świętość Bożego imienia, przyjście Jego królestwa, oraz spełnienie się Jego woli tu na ziemi (Mt 6, 10) poprzedza prośby. Co więcej, Syn Boży nie uważa za ważne bogactwa, honorów, czy sukcesów, ale codzienną Eucharystię, przebaczenie, i zachowanie od pokus. W liturgii Eucharystii, modlitwa "Ojcze Nasz" jest umieszczona przed obrzędem Komunii Świętej. W ten sposób prowadzi ona nas do spotkania z Chrystusem, który objawia Ojca (Ewangelia św. Jana 14, 9) i w którym Królestwo Boże przychodzi do naszego życia.
