33 Niedziela Zwykła - Rok C

 

 

 

 

CHRYSTUS PAN PRZYCHODZI BY RZĄDZIĆ ŚWIATEM

 

_________________________________________

Księga Malachiasza (Mal) 3, 19-20a
Psalm (Ps) 98
2 List do Tesaloniczan (2 Tes) 3, 7-12
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 21, 5-19

_________________________________________

 

Struktura świątyni jerozolimskiej reprezentowała wszechświat (Ps 78, 69), a jednocześnie cały wszechświat jest jedną ogromną świątynią (Księga Izajasza 66, 1). Tak więc świątynia i świat były ze sobą połączone. Święte Świętych było symbolem nieba, Miejsce Święte reprezentowało ziemię, a zewnętrzny Dziedziniec reprezentowało morze. Co zatem może oznaczać zniszczenie świątyni, które miało miejsce w 70 AD (Łk 21, 5-6)? Zapowiada ono zniszczenie świata, naznaczonego grzechem. „Teraźniejsze niebo i ziemia zachowane są dla ognia i utrzymane na dzień sądu i zagłady bezbożnych ludzi” (2 List św. Piotra 3, 7).

 

„Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec” (Mal 3, 19). Najwyraźniej taki dzień nadciąga na wszystkich pysznych i wyrządzających krzywdę, nie pozostawiając im “ani korzenia, ani gałązki” (Mal 3, 19). To nie po raz pierwszy Słowo Boże mówi o takim sądzie. W czasach Noego powódź oczyściła stary świat ze złego (Księga Rodzaju (Rdz) 7, 1-23), a za czasów Abrahama ogień z nieba zniszczył Sodomę i Gomorę (Rdz 19, 23-29). Ten dzień sądu zaskoczył ich zupełnie nieprzygotowanych (Ewangelia św. Mateusza (Mt) 24, 37-39).

 

„Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie?” (Łk 21, 7). Odpowiedź Jezusa na to pytanie zawiera trzy punkty. Przede wszystkim nie powinniśmy dać się zwieść fałszywym mesjaszom. Składają fałszywe obietnice wyzwolenia i przewidują dokładną datę Dnia Pańskiego, która nigdy się nie sprawdza (Łk 21, 8). Po drugie, historia ludzkości naznaczona jest wojnami i klęskami żywiołowymi. Nie oznaczają one, że koniec jest bliski (Łk 21, 9-11), lecz “że to jeszcze nie koniec” (Mt 24, 6). Wreszcie, jako naśladowcy Chrystusa, musimy być gotowi na prześladowania (Łk 21, 12-15). Chrześcijanie są najbardziej prześladowaną grupą religijną na świecie.

 

„A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach” (Mal 3, 20). W Wielkanocny poranek Słońce prawości powstało z grobu, a Apostołowie Baranka dostrzegli świt nowego stworzenia, w którym nie ma już grzechu i śmierci. Świątynia Ciała Chrystusa, zniszczona w Wielki Piątek, została wzniesiona na nowo (Ewangelia św. Jana 2, 19), by nigdy nie ulec zniszczeniu. Nowe niebo i nowa ziemia będą również trwać wiecznie. Co więcej, „jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie” (2 List do Koryntian (2 Kor) 5, 1).

 

Ponieważ jednak „nie zaraz będzie koniec” (Łk 21, 9), nadal musimy „w cichości pracować i jeść własny chleb” (2 Tesaloniczan (2 Tes) 3, 12). Z biblijnego punktu widzenia „praca” ma aspekt stwórczy i odkupieńczy. Swoją pracą „przedłużamy dzieło stworzenia”, a poprzez nasze trudy współpracujemy „w pewien sposób” z Chrystusem “w Jego dziele Odkupienia” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 2427). Rozumiemy teraz, dlaczego Paweł nie mógł tolerować bezczynności (2 Tes 3, 10). Zatruwa ona wspólnotę i często prowadzi do grzechu (1 List do Tymoteusza 5, 11-15; 2 Księga Samuela 11, 1-27). Z drugiej strony nasza praca „w trudzie i znoju we dnie i w nocy” (2 Tes 3, 8) staje się symbolem codziennego dźwigania krzyża w podążaniu za Chrystusem (Łk 9, 23).

 

„Wyprostujcie się i podnieście głowy swoje, ponieważ zbliża się wasze odkupienie” (Łk 21, 28). Ale jednego dnia w ciągu tygodnia odpoczywamy od pracy i zbieramy się razem na modlitwie. Jest to Dzień Pański, dzień zmartwychwstania Chrystusa i obraz nadchodzącego wieku. W tym dniu upamiętniamy zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią i cieszymy się z faktu, że zjednoczeni z Chrystusem przez chrzest staliśmy się „nowym stworzenie” (2 Kor 5, 17). Stojąc z podniesionymi głowami, czekamy na ten ostateczny dzień, kiedy Chrystus Pan przyjdzie, aby rządzić „światem sprawiedliwie i narodami według słuszności” (Ps 98, 9).