5 Niedziela Wielkanocna - Rok A
KTO WE MNIE WIERZY
_________________________________________
Dzieje Apostolskie (Dz) 6, 1-7
Psalm (Ps) 33
1 List św. Piotra (1 P) 2, 4-9
Ewangelia św. Jana (J) 14,1-12
_________________________________________
“Niech się nie trwoży serce wasze” (J 14, 1). Słowa Jezusa o Jego odejściu tam, gdzie za nim pójść nie mogą zaniepokoiły uczniów (J 13, 33.35). Co będzie z nimi? Jezus świadomy ich odczuć wzywa ich do wiary w Boga i w Niego (J 14, 1), a potem cierpliwie wyjaśnia dokąd idzie (J 14, 2.12).
“Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę? (J 14, 5). “Ja jestem drogą”. Metafora drogi odnosi się do całego życia Chrystusa, w którego centrum jest tajemnica ukrzyżowania i zmartwychwstania. Jezus przez krzyż odszedł do Ojca. Dlatego każdy, kto chce dojść do Ojca ma wziąć na siebie swój krzyż i naśladować Jezusa (Ewangelia św. Mateusza (Mt) 16, 24). “Ja jestem prawdą”. Jezus objawia, że Bogu jest miłością (1 List św. Jana 4, 8) i że ludzie są przeznaczeni do uczestnictwa w boskiej naturze (2 P 1, 4). “Ja jestem życiem”. Wielu fascynuje długowieczność ludzi żyjących przed potopem (Księga Rodzaju 5, 1-31). Czym jest jednak tysiąc lat życia w niewoli grzechu w porównaniu z wiecznością w domu Ojca (J 14, 2)?
W pierwszym czytaniu słyszymy, że wielu kapłanów “przyjmowała wiarę” (Dz 6, 7). Uświadomili sobie, że choć prawo mojżeszowe mogło doprowadzić ich do Chrystusa (List do Galatów 3, 24), to tylko Chrystus prowadzi do Ojca. Tak jak nie ma innego imienia, w którym ludzkość mogłaby być zbawiona, za wyjątkiem imienia Jezus (Dz 4, 12), tak “nikt nie przychodzi do Ojca, jak tylko przez” Jezusa (J 14, 6). Na mocy suwerennej decyzji Boga, Jezus jest tym „wybranym i drogo cennym kamieniem węgielnym” z proroctwa Izajasza (Księga Izajasza (Iz) 28, 16), a ci, którzy w Niego wierzą, nigdy nie zostaną zawiedzeni (1 P 2, 6).
“Pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy” (J 14, 8). Jezus nie przyszedł by pokazać Ojca; on przyszedł by Ojca objawić (J 1, 18). Pokazać można znak (J 2, 18), przyszłe wydarzenia (Mt 16, 21), drogę miłości (1 List do Koryntian 12, 31) albo rzeczywistość nieba (Apokalipsa 22, 18). “Objawić” znaczy podzielić się przeżytym doświadczeniem (Ewangelia św. Łukasza 24, 35). Ponieważ jednak „nikt nigdy nie widział Boga” (J 1, 18) i „nikt nie zna Ojca, tylko Syn” (Mt 11, 27), więc tylko Syn objawia nam Ojca (J 1, 18).
“Tak długo jestem z wami i nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie widział, widział Ojca” (J 14, 9). Proces poznania rozpoczyna się zaproszeniem, “chodź i zobacz” (J 1, 39), a prowadzi do realizacji, że Jezus jest ikoną niewidzialnego Boga (List do Kolosan 1, 15). Ale nie wszyscy, którzy widzą Jezusa, dochodzą do tej realizacji. Tłumy ludzi, którzy za Nim szli z ciekawości, faryzeusze i uczeni w Piśmie, którzy mu się przeciwstawiali, czy też Piłat, który skazał go na ukrzyżowanie, wszyscy oni widzieli Jezusa, a jednak nie widzieli Ojca. Nie wystarczy widzieć Jezusa oczyma ciała, trzeba patrzeć na Niego oczyma wiary. “Jeśli nie uwierzycie, nie zrozumiecie” (Iz 7, 9).
Liczba uczniów wzrastała, kapłani się nawracali, a pośród tych, na których apostołowie nałożyli ręce byli Szczepan i Filip (Dz 6, 5). Szczepan czyni “czynił cuda i znaki wielkie pośród ludu” w Jerozolimie, a Filip głosi Ewangelię w Samarii również dokonując wiele cudów (Dz 8, 4-8) i duchowa świątynia budowana z żywych kamieni rosła (1 P 2, 5). Jezus spełnił daną obietnicę: “Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca” (J 14, 12).
